Ιδού και μια λίστα των κορυφαίων "κακών" που -ένας Θεός ξέρει πως- έχασαν από... τραγικούς "καλούς".
5) Dr Claw και Αστυνόμος Σαΐνης
Ο Dr. Claw τα έχει όλα: διοικεί ένα συνδικάτο εγκλήματος από την καρέκλα του, χαϊδεύει την παχουλή γάτα του, δεν έχει δείξει ποτέ το πρόσωπο του κι έχει ένα μεταλλικό χέρι που "ψαρώνει" κόσμο.
Μπορεί οι στόχοι του να μην έχουν να κάνουν με την παγκόσμια κυριαρχία (όπως μια φορά που βάλθηκε να κλέψει τα κοσμήματα όλου του κόσμου -ακόμη και το βραχιόλι της γιαγιάς- για έναν αδιευκρίνιστο λόγο), ωστόσο, είναι κρίμα κι άδικο να χάνει από τον Αστυνόμο Σαΐνη.
Απλά δεν γίνεται να τον κερδίζει ένας αστυνόμος-ρομπότ που φοράει χειμώνα-καλοκαίρι καμπαρντίνα κι είναι πιο χαζός από έναν σκύλο με βλακόφατσα και την 11χρονη ανιψιά του. Απλά δεν γίνεται...
4) Ο No Heart και τα Αρκουδάκια της Αγάπης
Ερώτηση: πως γίνεται ένας κακός μάγος με όλα τα κομφόρ (με κατακόκκινα μάτια, ρόμπα που κάνει τον Γκάνταλφ να μοιάζει με ταχυδαχτυλουργό και πραγματικά κακές προθέσεις όπως να αφαιρέσει την χαρά από τα παιδιά) να βρίσκει τον μπελά του από κάτι λούτρινα αρκουδάκια;
Γίνεται... Επειδή ακριβώς το καλό νικάει το κακό, η αγάπη το μίσος κ.ο.κ. Οπότε αν είσαι Αρκουδάκι, ζεις στα σύννεφα και πετάς κάτι λάμψεις από την κοιλιά και αγκαλιάζεις όλο τον κόσμο, δεν θα σε χαρακτηρίσουν κρυφό-ομοφυλόφιλο αλλά προστάτη της αγάπης.
3) Σρέντερ και Χελωνονιτζάκια
Σκεφτείτε το λίγο: τέσσερις χελώνες που τρώνε όλη μέρα πίτσα και ζουν στον υπόνομο, ένα ποντίκι και μια νυμφομανής δημοσιογράφος (εκτός αν υπάρχει άλλος λόγος που συχνάζει όλη μέρα στα βρωμόνερα) υπό νορμάλ συνθήκες θα αποτελούσαν τον χειρότερο συνδυασμό στην ιστορία των υπερ-ηρώων.
Θα στοιχημάτιζε κανείς ότι μπορούν να κερδίσουν ακόμη και τον... Τζέρι (εκ του Τομ και Τζέρι); "Όχι". Η απάντηση είναι "όχι". Πιο πειστικοί είναι ο Μπάτμαν και Ρόμπιν από τη σειρά του Seven-X με τα κολάν, τα "μπαμ" και τα "ζαπ".
Κι όμως! Οι μασκοφόρες χελώνες νίντζα (σ.σ αλήθεια γιατί φορούν μάσκα; Για να μην τις αναγνωρίζουν ανάμεσα στα άλλα ντοπαρισμένα καταπράσινα πλάσματα;) δεν έχουν αφήσει τον Σρέντερ σε χλωρό κλαρί. Τι κι αν αυτός είναι άριστος γνώστης των πολεμικών τεχνών, είναι πιο "μαυρόψυχος" από τον Νταρθ Βέιντερ κι έχει ένα στρατό νίντζα στη διάθεση του;
Χάνει από τον εγωιστή Λεονάρντο, τον σπασίκλα Ντονατέλο, τον γελοίο Ραφαέλ και τον καθυστερημένο τον Μικελάντζελο. C' est la vie.
2) Δρακουμέλ και τα Στρουμφάκια
Το "Γκαργκαμέλ" έγινε "Δρακουμέλ" με την ίδια αυθαίρετη πρωτοβουλία να ονομαστούν τα Σμερφς... στρουμφάκια. Όπως και να 'χει ο μάγος της ιστορίας που έχει ξόρκια για τα πάντα δεν μπορεί να βρει το Στρουμφοχωριό λες και το μαγικό δάσος είναι ο Αμαζόνιος.
Το κομμουνιστικά μπλε πλάσματα, ωστόσο, βρίσκουν κάθε φορά τον τρόπο να ξεφεύγουν τον κίνδυνο. Κι όταν δεν φτάνει η ομαδική δουλειά, τότε μπαίνει στη μέση ο "κόκκινος πατερούλης" Μπαρμπα-Στρουμφ για να κάνει τον από μηχανής Θεό.
Η ιστορία έχει πολλά κοινωνικό-πολιτικά μηνύματα, αν και κανείς δεν έχει αναφερθεί στο γεγονός ότι ο Δρακουμέλ είναι ψιλοπούστ*ς: μένει μόνος του με μια γάτα, δεν χάνει ευκαιρία να μεταμφιεστεί για να πιάσει τα στρουμφάκια. Για τη Στρουμφίτα ούτε που ιδρώνει το αυτί του.
1) Ο Τίρεκ και τα Μικρά μου Πόνι
Για αρχή μια μικρή παρέμβαση. Υπάρχει άλλη σειρά στην ιστορία που να απαιτεί κτητική αντωνυμία στον τίτλο. "Μικρό μου πόνι". Γιατί όχι "Μικρό Πόνι" σκέτο; Γιατί τέτοια οικειότητα; Λίγο τσίπα...
Η παρένθεση κλείνει κι η απορία ξεκινά… Ο Τίρεκ ένα γιγάντιο πλάσμα που θυμίζει λίγο κατσίκα, λίγο άλογο, λίγο άνδρα, ζει στο κάστρο του μεσονυχτίου με το ψαρωτικό όνομα "Σκόρπαν" και χρησιμοποιεί την "Δύναμη του Σκότους" για να μετατρέψει τα πόνι σε σκλάβους, κάθεται και… χάνει από κάτι μικρά αλογάκια που όλοι μέρα χτενίζονται;
Μην παραμυθιάζεται κανείς. Η ιστορία έχει βαθύ σεξιστικό νόημα. Τα αγοράκια μαθαίνουν ότι για να κερδίσεις ένα τεράστιο κακό ρομπότ χρειάζεσαι επίσης ένα τεράστιο καλό ρομπότ. Τα κοριτσάκια μαθαίνουν από την άλλη ότι για να κερδίσεις έναν από τους πιο επικίνδυνους μάγους της ιστορίας (με βαθιές παγανιστικές ρίζες) το μόνο που χρειάζεσαι είναι η δύναμη του ουράνιο τόξο, λίγο τραγούδι και πολύς χορός. Ναι καλά...
ΠΗΓΗ: akatallilo.pblogs.gr
